Kto ponosi odpowiedzialność karno-skarbową?
Za wszelkie błędy podatkowe względem prawa odpowiada podatnik. Jednakże art. 9 § 3 Kodeksu Karnego Skarbowego z dnia 10 września 1999 r. (Dz.U. Nr 83, poz. 930) wskazuje, że za przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe odpowiada także osoba, która na podstawie przepisu prawa, decyzji właściwego organu, umowy lub faktycznego wykonywania zajmuje się sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi, osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Oznacza to, że Krajowa Administracja Skarbowa może ukarać mandatem karno-skarbowym faktycznego sprawcę danego błędu – to jest księgowego czy pracownika biura rachunkowego.
Czyn umyślny.
Art. 4 § 1 Kodeksu Karno Skarbowego zastrzega, że odpowiedzialność karno-skarbowa ponoszona jest jedynie za zachowania umyślne, o ile kodeks wyraźnie nie stanowi inaczej. Zgodnie z art. 4 § 2 Kodeksu Karno Skarbowego czyn zabroniony popełniony jest umyślnie, jeżeli sprawca ma zamiar jego popełnienia, to jest chce go popełnić, albo przewidując możliwość jego popełnienia na to się godzi. Zatem sprawca dopuszcza się czynu zabronionego, jeśli chce osiągnąć określony cel, np. uniknięcie zapłaty należności publicznoprawnej i jednocześnie mieć świadomość znaczenia takiego czynu.
Czyn nieumyślny.
Nieumyślność polega na tym, że sprawca, nie mając zamiaru popełnienia czynu zabronionego, popełnia go jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć.
Mandat nie zawsze słuszny.
Biuro Rachunkowe nie może też odpowiadać za błędy podatkowe, które wynikły z braku dostarczenia odpowiedniej dokumentacji przez klientów. Dlatego trzeba pamiętać, że choć przyjęcie i opłacenie mandatu karnoskarbowego pozwoli uniknąć czasochłonnego postępowania przed sądem administracyjnym, to z drugiej strony stanowi też przyznanie się do winy i zgodę na wymierzoną przez organ podatkowy karę, choć nie zawsze mandat jest słuszny.